आजकाल वाचतो कोण ? (२)

आजकाल वाचतो कोण ? (२)
---------------------------------------------
ही कविता एकेक शब्द करून वाचा .
वाचल्यावर काय लक्षात येईल ?
कवीला आयुष्य ओढतेय, का कवी आयुष्याला ओढतोय असा संभ्रम पडलेला आहे. ऑप्टीमिस्ट, पेसिमिस्ट असे जगण्याचे दोन प्रकार पाहिले तर आयुष्य ओढायला होकारवादी रहायला लागते पण आयुष्यात इतक्या कमतरता असतात की ते आयुष्यच  जणू नकाराला हाका देतेय असे वाटते आहे. पण जगताना अभिजात सौंदर्याची उर्मी साठवून घ्यावी असे कवीला वाटते तर त्याला प्रश्न पडतो की या सुंदर जगताचे कसे उतराई व्हावे ? त्यासाठी फुलपाखराच्या पंखावर अलगदपणे मरण यावे अथवा फुलाच्या तलम पातळीवर ?
कवी मनाला कोणतीही उपमा कशालाही देण्याची मुभा असते खरी पण फुलपाखराच्या पंखाइतकी  मऊ,  इथे कवी कोणती "फुलाची तलम पातळी " दाखवीत आहे ? फूल  तलम असते जरूर, पण त्याची पातळी म्हणजे लेव्हल किंवा तलमपणा अगदी वरच्या प्रकारचा आहे म्हणजे नेमके काय हो ? आणि हे कवितेचे शीर्षक असल्याने ह्यावरच जोर कवीला द्यायचा असावा. असली कुठली तलम पातळी जाणवते ? का इथे "पाकळी" ऐवजी चुकून पातळी पडले आहे ?
कविता अनेकार्थी असू शकते असे समीक्षकी समर्थन क्षणभर बाजूला ठेवून "पाकळी " वाचून बघा बर ! बर वाटतय ?
पण आजकाल वाचतो कोण ?
------------------------------------------------